Mount Cameroon
Door: Karin
Blijf op de hoogte en volg Karin
19 Februari 2009 | Kameroen, Yaoundé
Hallo Lieve Vrienden,
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen... Ik heb de top van de berg niet gered! Waarom niet? Dat zal ik nu vertellen. Op zondag zijn we vertrokken naar Buea waar het hoofdkantoor zit van de organisatie van de tour. Daar hebben we alles geregeld: een gids, 4 dragers voor de bagage, 24 flessen water voor onderweg, slaapzakken en slaapmatjes. Ook moesten we voor 3 dagen eten de berg opslepen want dat heb je hard nodig. Zondagnacht in het guesthouse geslapen wat gewoon bij een mevrouw thuis was die 2 slaapkamers over had, maar het was een prima bed! De volgende ochtend had ze voor een stevig ontbijt met gebakken eieren gemaakt, want dat had je wel nodig.... met als resultaat dat ik na 30 minuten wandelen al misselijk was. Lekker begin dus, haha. Het eerste deel was vooral door regenwoud en viel nog mee, dus hut 1 was snel bereikt wel was het heerlijk zweten geblazen. Daarna met goede moed door voor het vervolg van de klim. Het landschap werd een Savanne, gras, stenen en af en toe een boom. Hier moesten we eerst een dansje doen om de berg God te eren, dus met 2 varenblaadjes in de hand een beetje dansen, waarna je ze over je schouder gooit en je gezegend bent voor de klim! Het tweede deel over de rotsen was al een stuk stijler en zwaarder en mijn onderrug met rugzak begon flink zeer te doen. Maar na 6 uur ploeteren bereikte we onze eerste slaapplaats... een hut met een houten plank... Mmmm niet echt confortabel met al het ongedierte. Heerlijk primitief op een houtsvuur spagetti gekookt en wat gekletst met een groep Canadese militairen die ook op de berg sliepen. De hele nacht bijna geen oog dichtgedaan op die plank met 7 personen... En koud dat het was! Ook niet heel goed voor mijn rug... De volgende ochtend om 6 uur op, want de top halen zou nog 4 uur duren en de terugreis 7 uur! Helaas begon mijn rug na 10 minuten alweer ongelofelijk veel pijn te doen... had het idee dat mijn bekken uit elkaar zou vallen! Het afgeven van mijn tas had ook weinig zin meer, waardoor ik na nog 3,5 uur klimmen alleen nog maar kon huilen van de pijn, bijna niet meer kon ademhalen en ongelofelijk misselijk was. Echt zo'n pijn heb ik nog nooit gevoeld! Maar ja opgeven is voor watjes... Toen we in hut 3 waren op 3742 meter heb ik toch moeten beslissen (met veel tranen) om met de dragers van de bagage mee te gaan. Zij lopen om de top en vervolgen dan de gewone route. Dat hield alsnog 6 uur ploeteren in, maar dalen was minder pijnlijk dan stijgen! Ik was echt zwaar teleurgesteld in mezelf, en dacht heel de tijd stel je niet zo aan, een beetje pijn lijden kan je toch wel? Maar het ging echt niet meer. Dus helaas geen top voor mij op 4095 meter. Het scheelde dus maar 350 meter en 45 minuten klimmen...
Maar goed, heb in mijn uppie gewoon de reis vervolgd en me bij vlagen geweldig eenzaam gevoeld, overal waar je keek was rots.. Wel schitterend om eerst over de lavastenen te lopen, daarna over rotsen te klauteren om weer terecht te komen in de Savanne. Vandaar kwmaen we langs de kraters uit 1999, en moesten we door het lava zand, dan is opeens de hele omgeving zwart, en dan opeens schiet het groen weer uit het zwarte zand omhoog, zo bizar! En dan eindelijk bereik je de tweede slaapplaats... een hut van stro waar we gewoon op de grond sliepen. Ook heel goed voor je lijf! Vooral ook leuk om te zien dat je voeten zijn stuk gelopen en er vollop bloed zit onder je teennagels, maar dat alles heb ikl niet gevoeld doordat mijn rug overheerste. Dag 3 bestond uit een tocht van 6 uur dalen door tropisch regenwoud... net of je in een documantaire zit!
En nu zit ik met een gigantisch pijnlijke stijve rug dit bericht te tikken... ik kan niet draaien, bukken etc en bij vlagen wordt ik misselijk van de pijn. Was het het waard? Absoluut, ik heb me in de film Tarzan gewaand, waarna we doorgingen naar de Lion King, heb over een maanlandschaop gelopen over lavastenen, langs kraters, berggrotten noem maar op. Onbeschrijfelijk!! Maar het doet nog steeds pijn als ik eraan denk dat ik de foto op de top niet heb kunnen maken (al doet mijn fotocamera het uberhaupt niet meer, haha) Maar soms is het ook een hele prestatie om op te geven denk ik dan maar!!
De volgende keer weer meer ziekenhuis verhalen en de foto's van de berg!
Bedankt weer voor de leuke reacties ik moet er ondanks de pijn lekker om lachen.
Enne veel plezier met carnavallen!!!
Dikke Kus van mij XXX
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen... Ik heb de top van de berg niet gered! Waarom niet? Dat zal ik nu vertellen. Op zondag zijn we vertrokken naar Buea waar het hoofdkantoor zit van de organisatie van de tour. Daar hebben we alles geregeld: een gids, 4 dragers voor de bagage, 24 flessen water voor onderweg, slaapzakken en slaapmatjes. Ook moesten we voor 3 dagen eten de berg opslepen want dat heb je hard nodig. Zondagnacht in het guesthouse geslapen wat gewoon bij een mevrouw thuis was die 2 slaapkamers over had, maar het was een prima bed! De volgende ochtend had ze voor een stevig ontbijt met gebakken eieren gemaakt, want dat had je wel nodig.... met als resultaat dat ik na 30 minuten wandelen al misselijk was. Lekker begin dus, haha. Het eerste deel was vooral door regenwoud en viel nog mee, dus hut 1 was snel bereikt wel was het heerlijk zweten geblazen. Daarna met goede moed door voor het vervolg van de klim. Het landschap werd een Savanne, gras, stenen en af en toe een boom. Hier moesten we eerst een dansje doen om de berg God te eren, dus met 2 varenblaadjes in de hand een beetje dansen, waarna je ze over je schouder gooit en je gezegend bent voor de klim! Het tweede deel over de rotsen was al een stuk stijler en zwaarder en mijn onderrug met rugzak begon flink zeer te doen. Maar na 6 uur ploeteren bereikte we onze eerste slaapplaats... een hut met een houten plank... Mmmm niet echt confortabel met al het ongedierte. Heerlijk primitief op een houtsvuur spagetti gekookt en wat gekletst met een groep Canadese militairen die ook op de berg sliepen. De hele nacht bijna geen oog dichtgedaan op die plank met 7 personen... En koud dat het was! Ook niet heel goed voor mijn rug... De volgende ochtend om 6 uur op, want de top halen zou nog 4 uur duren en de terugreis 7 uur! Helaas begon mijn rug na 10 minuten alweer ongelofelijk veel pijn te doen... had het idee dat mijn bekken uit elkaar zou vallen! Het afgeven van mijn tas had ook weinig zin meer, waardoor ik na nog 3,5 uur klimmen alleen nog maar kon huilen van de pijn, bijna niet meer kon ademhalen en ongelofelijk misselijk was. Echt zo'n pijn heb ik nog nooit gevoeld! Maar ja opgeven is voor watjes... Toen we in hut 3 waren op 3742 meter heb ik toch moeten beslissen (met veel tranen) om met de dragers van de bagage mee te gaan. Zij lopen om de top en vervolgen dan de gewone route. Dat hield alsnog 6 uur ploeteren in, maar dalen was minder pijnlijk dan stijgen! Ik was echt zwaar teleurgesteld in mezelf, en dacht heel de tijd stel je niet zo aan, een beetje pijn lijden kan je toch wel? Maar het ging echt niet meer. Dus helaas geen top voor mij op 4095 meter. Het scheelde dus maar 350 meter en 45 minuten klimmen...
Maar goed, heb in mijn uppie gewoon de reis vervolgd en me bij vlagen geweldig eenzaam gevoeld, overal waar je keek was rots.. Wel schitterend om eerst over de lavastenen te lopen, daarna over rotsen te klauteren om weer terecht te komen in de Savanne. Vandaar kwmaen we langs de kraters uit 1999, en moesten we door het lava zand, dan is opeens de hele omgeving zwart, en dan opeens schiet het groen weer uit het zwarte zand omhoog, zo bizar! En dan eindelijk bereik je de tweede slaapplaats... een hut van stro waar we gewoon op de grond sliepen. Ook heel goed voor je lijf! Vooral ook leuk om te zien dat je voeten zijn stuk gelopen en er vollop bloed zit onder je teennagels, maar dat alles heb ikl niet gevoeld doordat mijn rug overheerste. Dag 3 bestond uit een tocht van 6 uur dalen door tropisch regenwoud... net of je in een documantaire zit!
En nu zit ik met een gigantisch pijnlijke stijve rug dit bericht te tikken... ik kan niet draaien, bukken etc en bij vlagen wordt ik misselijk van de pijn. Was het het waard? Absoluut, ik heb me in de film Tarzan gewaand, waarna we doorgingen naar de Lion King, heb over een maanlandschaop gelopen over lavastenen, langs kraters, berggrotten noem maar op. Onbeschrijfelijk!! Maar het doet nog steeds pijn als ik eraan denk dat ik de foto op de top niet heb kunnen maken (al doet mijn fotocamera het uberhaupt niet meer, haha) Maar soms is het ook een hele prestatie om op te geven denk ik dan maar!!
De volgende keer weer meer ziekenhuis verhalen en de foto's van de berg!
Bedankt weer voor de leuke reacties ik moet er ondanks de pijn lekker om lachen.
Enne veel plezier met carnavallen!!!
Dikke Kus van mij XXX
-
19 Februari 2009 - 16:20
Hanneke:
Ha meissie!
Wat vervelend dat je van de bergtocht zo'n rugpijn hebt overgehouden. Het zal wel heel bijzonder zijn geweest om zo langs rotsen, kraters etc. te lopen/klimmen. En dat je de top niet hebt bereikt is natuurlijk jammer, maar je grenzen aangeven is ook een belangrijke kwaliteit hoor!! Dus wees gewoon trots op jezelf, je hebt de stap durven zetten om vier maanden naar Kameroen te gaan, je doet daar goed werk en in je vrije tijd durf je dan ook nog dit soort uitdagingen aan te gaan! Genoeg om trots op jezelf te zijn denk ik zo! Nou kaatje, we zullen aan je denken met 'carnavallen' en zullen een borrel op je (gezondheid ;))drinken!!
Liefs, Hanneke -
19 Februari 2009 - 16:26
René En Thomas:
Karin,
Wat kan ik zeggen, wat een ervaring en hoe vreselijk trots kunnen we op jou zijn.
Diepe bewondering.
Lieve groet van ons (en helaas moeten we melden dat wij decadent in de Thalys naar Parijs zitten .....)
Een wereld van verschil dus.
We volgen je en denken aan je xx -
19 Februari 2009 - 17:39
Roos:
Ooooh Karin, wat heftig! Je hebt het geprobeerd iig!! Ben trots op je! Ik zet mijn feestneus voor je op! ;)
Dikke kus!!! -
20 Februari 2009 - 07:27
Marjon:
Ha meis,
Jeetje wat een heavy verhaal!! Bekijk het positief allemaal he, kan me heel goed voorstellen dat je baalt, maar kijk even naar wat je allemaal wel al bereikt hebt? Volgens mij zijn sommige toppen veel hoger dan die berg. En daar mag en kun je ook heel trots op zijn!! Gelukkig heb je op de berg wel hele bijzondere dingen kunnen zien, helaas wel met veel pijn. Ik hoop dat je snel wat opknapt... want pijn in je rug en voeten is zó vervelend, je hebt het allebei zo nodig he!! Heb ook weer een mooi doktorsverhaal: jaja over m'n voet haha!! Hoor je nog!!
We zullen morgen een paar borrels drinken op je!! Veel succes (en sterkte) in het ziekenhuis weer!!
Liefs Marjon
-
20 Februari 2009 - 12:36
Marjolijne:
Hey Lieverd, het is ook echt geen makkelijke tocht. Ik heb mijn tas de eerste dag al af gegeven en ik jankte die eerste dag ook al, heb elke dag wel gejankt geloof ik. Het is zo'n bizarre tocht maar mooie toch? -
20 Februari 2009 - 17:11
Marietje:
Lieve Kaat,
Zie het niet als opgeven, (ik weet het erg moeilijk voor een leeuw), Je hebt al zulke bergen beklommen om daar in je uppie naar toe te gaan!!! Wij blijven hier trots op je! Heb je al een stuk bamboe opgezocht om je blaas kwaliteiten een beetje bij te houden!! want dat wordt weer gezellig 5 mei. Hier is alles verder oke! geen diarree meer en Lucas heeft gezellig vakantie. Nou Meid zet hem op en we denken aan je. Dikke kus van ons allen! -
21 Februari 2009 - 08:30
Kees & Annelies:
Hee Karin,
Jammer dat je de top niet hebt kunnen bereiken. Maar ja, soms kom je je grenzen tegen zoals je hebt ervaren. Mijn (onze) grens was overigens al veel eerder bereikt hoor als we in jouw schoenen zouden staan.
Wel een prachtige belevenis, wie uit ons verwende Nederlandse landje zal jou dat nog nadoen! En een leuk verhaal later voor de kleinkinderen!
Ik hoop dat je rugpijn je niet zal belemmeren in je werk. Wij zijn gisteren teruggekomen van een weekje vakantie in Limburg. Lekker luieren,lekker eten,een lekker bed, lekker zwemmen in een verwarmd zwembad. Wat een contrast met jouw situatie. We zijn echt verwend hier in Nederland. Helaas vergeten we dat wel eens.
Is er trouwens geen masseur aanwezig in het ziekenhuis om jouw rug even onder handen te nemen?
Zorg een beetje goed voor jezelf en succes weer in je werk. We denken aan je.
Groetjes Kees & Annelies en xxxjes van je meissies Lieke en Janneke -
23 Februari 2009 - 03:49
Erik:
Hey Kaat!
Ik heb net ff je verhalen bijgelezen maar het klinkt iig hardstikke mooi! Je maakt een hoop mee en volgens mij geniet je er goed van. Wel heftig van die reanimatie zeg, dat hakt er wel in denk ik! Ik ben mijn terugreis langzaamaan aan het plannen. Ik stop ffies in Peru op de terugweg :-)
Geniet ervan je bent zo weer thuis in je oude vertrouwde leventje, groetjes,
Erik -
23 Februari 2009 - 11:05
René:
Zo'n top is toch een makkie? :) Ik ben al moe van de avondvierdaagse die ik 20 jaar geleden voor het laatst liep. We hebben je wel gemist bij carnaval IJsselstein hoor.Het was weer ouderwets gezellig en erg druk langs de route. De indrukwekkende foto's zie je vast nog wel, kus, René -
24 Februari 2009 - 17:01
Ingrid En Mark:
Hallo Karin.
We hebben je enerverende reisverslag gelezen. Wij vinden het in ieder geval een hele prestatie. Van een Schoonhovense meid die alleen maar wat schaats en fietskilometers gewend is over het platte land. Bergbeklimmen is topsport!! (zo hebben wij ons laten vertellen). Dit doe je niet zomaar even omdat je dit leuk lijkt. Kennelijk dus toch.....
In ieder geval zul je als de pijn is weggetrokken een ervaring rijker zijn die je in geuren en kleuren (veel bloed onder nagels) kunt vertellen.
Wellicht een goede tip voor de volgende poging. Huur 1 drager meer voor je bagage en desnoods om jou te dragen (een echte Tarzan dus)
Hou je haaks de komende tijd en ben benieuwd naar "a new episode of...Karin in Kameroen"
P.s. wil de rechten wel opkopen voor een leuke reisroman voordat Veronica's travel ermee aan de haal gaat.
Groetjes en veel liefs
Ingrid en Mark -
15 Maart 2009 - 16:55
Jelle:
Hey Karin!
Schandalig maar waar, ik had nu pas tijd om je site te lezen. Je bent een bikkel!
En inderdaad de Lion King he! Ik kon pumba bijna ruiken!
Heel veel sterkte daar, en ik ben erg benieuwt naar je volgende bericht..
Groetjes Jelle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
